3. Szamanka od umarlaków – Ida ma Pecha.

Czy wiecie jak to jest być nieidealnym dzieckiem idealnej rodziny? Czy wiecie jak to jest mieć całe życie pod górkę? Gdy z nawet pozornie pozytywnych rzeczy wychodzi niezły klops? Ida to wie, ponieważ Ida ma Pecha. Albo Pech ma Idę.

Przychodzę do Was z kolejną recenzją, mianowicie z „Szamanką od umarlaków” – Martyny Raduchowskiej. Jest to kolejna już książka, polskiej autorki, która mnie zachwyciła. Zarówno jej fabuła jak i styl w jakim utrzymana jest książka jest bardzo przyjemny, a na dodatek przezabawny.

Ida Brzezińska jest czarną owcą. Urodziła się w starym i szanowanym rodzie potężnych czarownic i czarowników, jednakże od początku związany był z nią Pech, który zaszydził sobie z niej i postanowił, że mimo tak znakomitego rodowodu Ida nie otrzyma zdolności władania czarami. Pech zagwarantował jej natomiast inną umiejętność – Ida widzi zmarłych. Mało tego, ma ona pomagać zmarłym w załatwieniu niedokończonych spraw i przejściu na drugą stronę. Bohaterka dowiaduje się o tym mając kilka lat, skrzętnie jednak ukrywa to przed rodzicami i całym światem, ponieważ nie chce wyjść na dziwaka. Rodzicom wpiera cały czas, że nie posiada żadnych nadnaturalnych zdolności, ku ich ubolewaniu. Chcą oni wysłać córkę do Wrocławia do ciotki, aby ta zajęła się nią i pomogła rozwinąć w niej umiejętności medium. Ida ma inny plan. Chce żyć własnym normalnym życiem. Chce wyjechać do Wrocławia na studia, zamieszkać w akademiku i przeżywać problemy i zmartwienia typowej, niemagicznej młodej kobiety. Jak postanawia tak też robi, z tym że nie do końca jej się to udaje. Ida ucieka z domu i zamieszkuje w akademiku. Wcześniej jednak będąc w szpitalu widzi Umarlaka – młodego mężczyznę, zakrwawionego, bez oka. Nie wie wtedy jeszcze, że ten mężczyzna zmieni całe jej życie. W akademiku już od pierwszego dnia Pech działa na Idę. Trafia ona do pokoju, w którym zmarła dziewczyna i która cały czas pokazuje się Idzie pod postacią harpi. Jednak to nie koniec problemów. Dziewczyna jest bardzo silną Szamanką, ale bez odpowiedniego przeszkolenia jest jak latarnia morska przywołująca truposzów do siebie. Nie jest w stanie sobie z tym poradzić i trafia do swojej ciotki, u której miała się zjawić od samego początku. I tu zaczyna się jej przygoda.

Ciotka Tekla bierze pod skrzydła młodą siostrzenicę i próbuję ją nauczyć wszystkiego co jest niezbędne zarówno dla medium jak i dla szamanki od umarlaków, pomaga jej w tym dom, który żyje i jest w pełni podporządkowany starej właścicielce. Ida zmaga się nie tylko z szaloną ciotką ale również z nie do końca wymarzonym, samodzielnym życiem. Mijają niesforne miesiące, w których Ida stara się pogodzić życie studenckie z lekcjami prowadzonymi przez ciotkę. Spokój kończy się w momencie gdy Ida widzi swojego Jednookiego truposza. Z tym że już, a raczej jeszcze nie Jednookiego i tym bardziej jeszcze nie truposza. Wie, że widząc wcześniej jakiegokolwiek truposza nie może ingerować w jego życie i tym bardziej nie może próbować go ratować. Skoro ktoś jej się ukazał, to znaczy, że skończy jako trup i koniec kropka. Łatwiej jest jednak pomóc trupowi, o którym choć trochę się wie, więc postanawia wynająć mieszkanie w kamienicy, w której żyje domniemany truposz Mikołaj i śledzić go. W pakiecie z pokojem dostaje troje duchów – niezłomną Milenkę, niedostępnego Ducha i wiecznie przestraszoną Różyczkę, którzy to są prowodyrami wielu przezabawnych momentów.

Dalsze losy książki toczą się wokół Idy wkradającej się do życia Mikołaja i jego żony Karoliny. Co dzieje się w trakcie? Jak to się skończy? Czy Idzie uda się doprowadzić do szczęśliwego zakończenia? A może to co miało być szczęśliwym zakończeniem okaże się strasznym początkiem? Sięgnijcie po „Szamankę od umarlaków” a poznacie odpowiedzi na te i inne pytana, a przy tym wszystkim będziecie świetnie się bawić.

Książka jak dla mnie jest bardzo dobra. Lekka, przyjemnie i bardzo szybko się czyta, jedynie pod koniec trochę mi się dłużyła, mimo tego pochłonęłam ją w dwa wieczory. Nie brakuje w niej momentów, przy których płakałam ze śmiechu ale były również momenty, w których serce zaczynało mi szybciej bić ze strachu. Książka ta jest idealną odskocznią od szarej rzeczywistości. 

Nie brak w niej również pięknych ilustracji. 

Polecam ją wszystkim razem i każdemu z osobna.

Ocena książki: 9/10

Jakość: polecam zarówno młodszym jak i starszym czytelnikom

Pozostawione emocje: radość

Uwagi: Niedługo biorę się za czytanie drugiej części, więc spodziewajcie się za jakiś czas recenzji. :)